Ewangelia Św. Mateusza

(Mt 1,18): "...Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego."

(Mt 1,20): "...oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: „Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej małżonki: albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło."

(Mt 3,11): "...On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem."

(Mt 3,16): "A gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody. A oto otworzyły Mu się niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jak gołębica i przychodzącego na Niego."

(Mt 4,1): " Wtedy Duch wyprowadził Jezusa na pustynię..."

(Mt 10,20): "...gdyż nie wy będziecie mówili, lecz Duch Ojca waszego będzie mówił przez was."

(Mt 12,28): "Lecz jeśli Ja mocą Ducha Bożego wyrzucam złe duchy..."

(Mt 12,31): "...ale bluźnierstwo przeciwko Duchowi nie będzie odpuszczone."

(Mt 12,32): "Jeśli ktoś powie słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie mu odpuszczone lecz jeśli powie przeciwko Duchowi Świętemu, nie będzie mu odpuszczone ani w tym wieku, ani w przyszłym."

(Mt 28,19): "Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego."

Ewangelia Św. Marka

(Mk 1,8): "Ja chrzciłem was wodą, On zaś chrzcić was będzie Duchem Świętym."

(Mk 1,10): "W chwili gdy wychodził z wody, ujrzał rozwierające się niebo i Ducha jak gołębicę zstępującego na siebie. A z nieba odezwał się głos: „Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie”."

(Mk 1,12): "Zaraz też Duch wyprowadził Go na pustynię."

(Mk 3,28-29): "Zaprawdę, powiadam wam: wszystkie grzechy i bluźnierstwa, których by się ludzie dopuścili, będą im odpuszczone. Kto by jednak zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu, nigdy nie otrzyma odpuszczenia, lecz winien jest grzechu wiecznego."

(Mk 12,36): "Wszak sam Dawid mówi w Duchu Świętym: Rzekł Pan do Pana mego: „Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjaciół Twoich pod stopy Twoje”."

(Mk 13,11): " A gdy was poprowadzą, żeby was wydać, nie martwcie się przedtem, co macie mówić; ale mówcie to, co wam w owej chwili będzie dane. Bo nie wy będziecie mówić, ale Duch Święty."

Ewangelia Św. Łukasza

(Łk 1,15): "Będzie bowiem wielki w oczach Pana; wina i sycery pić nie będzie i już w łonie matki napełniony będzie Duchem Świętym."

(Łk 1,35): "Anioł Jej odpowiedział: Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię."

(Łk 1,41): "Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę."

(Łk 1,67): "Wtedy ojciec jego, Zachariasz, został napełniony Duchem Świętym i prorokował..."

(Łk 2,25): "A żył w Jerozolimie człowiek imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim."

(Łk 2,26): "Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego."

(Łk 2,27): "Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni."

(Łk 3,16): "Ja was chrzczę wodą; lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. On chrzcić was będzie Duchem Świętym i ogniem."

(Łk 3,21-22): "Kiedy cały lud przystępował do chrztu, Jezus także przyjął chrzest. A gdy się modlił, otworzyło się niebo i Duch Święty zstąpił na Niego, w postaci cielesnej niby gołębica, a z nieba odezwał się głos: Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie."

(Łk 4,1): "Pełen Ducha Świętego, powrócił Jezus znad Jordanu i przebywał w Duchu Świętym na pustyni czterdzieści dni, gdzie był kuszony przez diabła."

(Łk 4,14): "Potem powrócił Jezus w mocy Ducha do Galilei, a wieść o Nim rozeszła się po całej okolicy."

(Łk 4,18): "Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ namaścił i posłał Mnie..."

(Łk 10,21): "W tej właśnie chwili Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom."

(Łk 11,13): "...o ileż bardziej Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą."

(Łk 12,10): "Każdemu, kto mówi jakieś słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie przebaczone, lecz temu, kto bluźni przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie przebaczone."

(Łk 12,12): "...bo Duch Święty nauczy was w tej właśnie godzinie, co należy powiedzieć."

Ewangelia Św. Jana

(J 1,32): "Jan dał takie świadectwo: Ujrzałem Ducha, który jak gołębica zstępował z nieba i spoczął na Nim."

(J 1,33): "Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego na Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym."

(J 3,5): " Jezus odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego."

(J 3,6): "To, co się z ciała narodziło, jest ciałem, a to, co się z Ducha narodziło, jest duchem."

(J 3,34): "Ten bowiem, kogo Bóg posłał, mówi słowa Boże: a z niezmierzonej obfitości udziela mu Ducha."

(J 4,23): "...będą oddawać cześć Ojcu w Duchu i w prawdzie, a takich to czcicieli chce mieć Ojciec."

(J 4,24): "Bóg jest duchem; potrzeba więc, by czciciele Jego oddawali Mu cześć w Duchu i prawdzie."

(J 7,39): "A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego; Duch bowiem jeszcze nie był dany, ponieważ Jezus nie został jeszcze uwielbiony."

(J 14,17): "Ja zaś będę prosił Ojca a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze – Ducha Prawdy, którego świat przyjąć nie może, ponieważ Go nie widzi ani nie zna."

(J 14,26): "A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w Moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem."

(J 15,26): "Gdy jednak przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie."

(J 16,13): "Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy."

(J 20,22): "Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego."

Dzieje Apostolskie

(Dz 1,2): "...aż do dnia, w którym udzielił przez Ducha Świętego poleceń Apostołom, których sobie wybrał..."

(Dz 1,5): "Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym."

(Dz 1,8): "...ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami..."

(Dz 1,16): "Bracia, musiało wypełnić się słowo Pisma, które Duch Święty zapowiedział przez usta Dawida o Judaszu."

(Dz 2,4): "I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić."

(Dz 2,17): "W ostatnich dniach – mówi Bóg – wyleję Ducha mojego na wszelkie ciało..."

(Dz 2,18): "Nawet na niewolników i niewolnice moje wyleję w owych dniach Ducha mego, i będą prorokowali."

(Dz 2,33): "Wyniesiony na prawicę Boga, otrzymał od Ojca obietnicę Ducha Świętego i zesłał Go..."

(Dz 2,38): "...i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego."

(Dz 4,8): "Wtedy Piotr napełniony Duchem Świętym powiedział do nich..."

(Dz 4,25): "Tyś przez Ducha Świętego powiedział ustami sługi Twego Dawida: Dlaczego burzą się narody i ludy knują rzeczy próżne?"

(Dz 4,31): "...wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym i głosili odważnie słowo Boże."

(Dz 5,3): "Ananiaszu – powiedział Piotr – dlaczego szatan zawładnął twym sercem , że skłamałeś Duchowi Świętemu i odłożyłeś sobie część zapłaty za ziemię?"

(Dz 5,9): "Dlaczego umówiliście się, aby wystawiać na próbę Ducha Świętego."

(Dz 5,32): "Dajemy temu świadectwo my właśnie oraz Duch Święty, którego Bóg udzielił tym, którzy Mu są posłuszni."

(Dz 6,3): "Upatrzcież zatem, bracia, siedmiu mężów spośród siebie, cieszących się dobrą sławą, pełnych Ducha i mądrości."

(Dz 6,5): "Spodobały się te słowa wszystkim zebranym i wybrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego..."

(Dz 6,10): "Nie mogli jednak sprostać mądrości i Duchowi, z którego natchnienia przemawiał."

(Dz 7,51): " ...Wy zawsze sprzeciwiacie się Duchowi Świętemu. Jak ojcowie wasi , tak i wy."

(Dz 7,55): "A on pełen Ducha Świętego patrzył w niebo i ujrzał chwałę Bożą i Jezusa, stojącego po prawicy Boga."

(Dz 8,15): "...wysłali do niej Piotra i Jana, którzy przyszli i modlili się za nich, aby mogli otrzymać Ducha Świętego."

(Dz 8,17): "Wtedy więc wkładali Apostołowie na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego."

(Dz 8,18): "Kiedy Szymon ujrzał, że Apostołowie przez nakładanie rąk udzielali Ducha Świętego, przyniósł im pieniądze."

(Dz 8,19): "„Dajcie i mnie tę władzę – powiedział – aby każdy, na kogo nałożę ręce, otrzymał Ducha Świętego."

(Dz 8,29): "„Podejdź i przyłącz się do tego wozu!” – powiedział Duch do Filipa."

(Dz 8,39): "A kiedy wyszli z wody, Duch Pański porwał Filipa i dworzanin już nigdy go nie widział."

(Dz 9,17): "...położył na nim ręce i powiedział: „Szawle, bracie, Pan Jezus, co ukazał ci się na drodze, którą szedłeś, przysłał mnie, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym."

(Dz 9,31): "A kościół cieszył się pokojem w całej Judei, Galilei i Samarii. Rozwijał się i żył bogobojnie, i napełniał się pociechą Ducha Świętego."

(Dz 10,19): "Kiedy Piotr rozmyślał jeszcze nad widzeniem, powiedział do niego Duch: „Poszukuje cię trzech ludzi."

(Dz 10,38): "Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą."

(Dz 10,44): "Kiedy Piotr jeszcze mówił o tym, Duch Święty zstąpił na wszystkich, którzy słuchali nauki."

(Dz 10,45): "I zdumieli się wierni pochodzenia żydowskiego, którzy przybyli z Piotrem, że dar Ducha Świętego wylany został także na pogan."

(Dz 10,47): "Wtedy odezwał się Piotr: „Któż może odmówić chrztu tym, którzy otrzymali Ducha Świętego tak samo jak i my."

(Dz 11,12): "Duch powiedział mi, abym bez wahania poszedł z nimi."

(Dz 11,15): "...Duch Święty zstąpił na nich, jak na nas na początku."

(Dz 11,16): "Przypomniałem sobie wtedy słowa, które wypowiedział Pan: „Jan chrzcił wodą, wy zaś ochrzczeni będziecie Duchem Świętym."

(Dz 11,24): "...był bowiem człowiekiem dobrym i pełnym Ducha Świętego."

(Dz 11,28): "Jeden z nich, imieniem Agabos, przepowiedział z natchnienia Ducha..."

(Dz 13,2): "Gdy odprawiali publiczne nabożeństwo i pościli, rzekł Duch Święty: „Wyznaczcie mi już Barnabę i Szawła do dzieła, do którego ich powołałem."

(Dz 13,4): "A oni wysłani przez Ducha Świętego zeszli do Seleucji..."

(Dz 13,9): "Ale Szaweł , który także zwie się Paweł, napełniony Duchem Świętym spojrzał na niego..."

(Dz 13,52): "...a uczniów napełniło wesele i Duch Święty."

(Dz 15,8): "Bóg, który zna serca, zaświadczył na ich korzyść, dając im Ducha Świętego..."

(Dz 15,28): "Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne."

(Dz 16,6): "Przeszli Frygię i krainę galacką, ponieważ Duch Święty zabronił im głosić słowo w Azji."

(Dz 16,7): "Przybywszy do Myzji, próbowali przejść do Bitynii, ale Duch Jezusa nie pozwolił im..."

(Dz 19,2): "Zapytał ich: „Czy otrzymaliście Ducha Świętego, gdy przyjęliście wiarę?”. A oni do niego: „Nawet nie słyszeliśmy, że istnieje Duch Święty."

(Dz 19,6): "A kiedy Paweł włożył na nich ręce, Duch Święty wstąpił na nich."

(Dz 20,22): "A teraz przynaglany Duchem, udaję się do Jerozolimy..."

(Dz 20,23): "...czekają mnie więzy i utrapienia, o czym zapewnia mnie Duch Święty w każdym mieście."

(Dz 20,28): "Uważajcie na samych siebie i na całe stado, w którym Duch Święty ustanowił was biskupami..."

(Dz 21,4): "...a oni pod wpływem Ducha odradzali Pawłowi podróż do Jerozolimy."

(Dz 21,11): "Przybył do nas, wziął pas Pawła, związał sobie ręce i nogi i powiedział: To mówi Duch Święty..."

(Dz 28,25): "...Wtedy Paweł powiedział to jedno: Trafnie rzekł Duch Święty do ojców waszych przez proroka Izajasza..."

List do Rzymian

(Rz 1,4): "...a ustanowionym według Ducha Świętości przez powstanie z martwych pełnym mocy Synem Bożym..."

(Rz 5,5): "A nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany."

(Rz 8,2): "Albowiem prawo Ducha, który daje życie w Chrystusie Jezusie, wyzwoliło cię spod prawa grzechu i śmierci."

(Rz 8,4): "...aby to, co nakazuje Prawo, wypełniło się w nas, o ile postępujemy nie według ciała, ale według Ducha."

(Rz 8,5): "Ci bowiem, którzy żyją według ciała, dążą do tego, czego chce ciało; ci zaś, którzy żyją według Ducha – do tego, czego chce Duch."

(Rz 8,6): "Dążność bowiem ciała prowadzi do śmierci, dążność zaś Ducha – do życia i pokoju."

(Rz 8,9): "Wy jednak nie żyjecie według ciała, lecz według Ducha, jeśli tylko Duch Boży w was mieszka. Jeżeli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten do Niego nie należy."

(Rz 8,11): "A jeżeli mieszka w was Duch Tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, to Ten, co wskrzesił Chrystusa Jezusa z martwych, przywróci do życia wasze śmiertelne ciała mocą mieszkającego w was swego Ducha."

(Rz 8,13): "...Jeżeli zaś przy pomocy Ducha uśmiercać będziecie popędy ciała – będziecie żyli."

(Rz 8,14): "Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi."

(Rz 8,16): "Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi."

(Rz 8,23): "Lecz nie tylko ono, ale i my sami, którzy już posiadamy pierwsze dary Ducha, i my również całą istotą swoją wzdychamy, oczekując przybrania za synów – odkupienia naszego ciała."

(Rz 8,26): "Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami."

(Rz 8,27): "Ten zaś, który przenika serca, zna zamiar Ducha..."

(Rz 9,1): "Prawdę mówię w Chrystusie, nie kłamię, potwierdza mi to moje sumienie w Duchu Świętym..."

(Rz 14,17): "Bo królestwo Boże to nie sprawa tego, co się je i pije, ale to sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym."

(Rz 15,13): "A Bóg, dawca nadziei, niech wam udzieli pełni radości i pokoju w wierze, abyście przez moc Ducha Świętego byli bogaci w nadzieję."

(Rz 15,16): "Dzięki niej jestem z urzędu sługą Chrystusa Jezusa wobec pogan, sprawującym świętą czynność głoszenia Ewangelii Bożej po to, by poganie stali się ofiarą Bogu przyjemną, uświęconą Duchem Świętym."

(Rz 15,19): "...mocą znaków i cudów, mocą Ducha Świętego..."

(Rz 15,30): "Proszę więc was, bracia, przez Pana naszego Jezusa Chrystusa i przez miłość Ducha, abyście udzielili mi wsparcia modłami waszymi za mnie do Boga."

Pierwszy List do Koryntian

(1 Kor 2,10): "Nam zaś objawił to Bóg przez Ducha. Duch przenika wszystko, nawet głębokość Boga samego."

(1 Kor 2,11): "...Podobnie i tego, co Boskie, nie zna nikt, tylko Duch Boży."

(1 Kor 2,12): "Otóż myśmy nie otrzymali ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, dla poznania darów Bożych."

(1 Kor 2,13): "A głosimy to nie uczonymi słowami ludzkiej mądrości, lecz pouczeni przez Ducha, przekładając duchowe sprawy tym, którzy są z Ducha."

(1 Kor 2,14): "Człowiek zmysłowy bowiem nie pojmuje tego, co jest z Bożego Ducha. Głupstwem mu się to wydaje i nie może tego poznać bo tylko duchem można to rozsądzić."

(1 Kor 3,16): "Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was?"

(1 Kor 6,11): "...Lecz zostaliście obmyci, uświęceni i usprawiedliwieni w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa i przez Ducha Boga naszego."

(1 Kor 6,19): "Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który w was jest, a którego macie od Boga, i że już nie należycie do samych siebie."

(1 Kor 7,40): "...A wydaje mi się, że ja też mam Ducha Bożego."

(1 Kor 12,3): "Otóż zapewniam was, że nikt, pozostając pod natchnieniem Ducha Bożego, nie może mówić: „Niech Jezus będzie przeklęty!” Nikt też nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: „Panem jest Jezus”"

(1 Kor 12,4): "Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch..."

(1 Kor 12,7): "Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra."

(1 Kor 12,8): "Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha..."

(1 Kor 12,9): "...innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania w jednym Duchu..."

(1 Kor 12,11): "Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce."

(1 Kor 12,13): "Wszyscy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, aby stanowić jedno Ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem."

(1 Kor 14,2): "Ten bowiem, kto mówi językiem, nie ludziom mówi, lecz Bogu. Nikt go nie słyszy, a on pod wpływem Ducha mówi rzeczy tajemne."

Drugi List do Koryntian

(2 Kor 1,22): "On też wycisnął na nas pieczęć i zostawił Ducha w sercach naszych."

(2 Kor 3,3): "...listem napisanym nie atramentem, lecz Duchem Boga żywego..."

(2 Kor 3,6): "On też sprawił, żeśmy mogli stać się sługami Nowego Przymierza, przymierza nie litery, lecz Ducha: litera bowiem zabija, Duch zaś ożywia."

(2 Kor 3,17): "Pan zaś jest Duchem, a gdzie jest Duch Pański - tam wolność."

(2 Kor 3,18): "My wszyscy z odsłoniętą twarzą wpatrujemy się w jasność Pańską jakby w zwierciadle; za sprawą Ducha Pańskiego, coraz bardziej jaśniejąc, upodabniamy się do Jego obrazu."

(2 Kor 5,5): "A Bóg, który nas do tego przeznaczył, dał nam Ducha jako zadatek."

(2 Kor 6,6): "...przez czystość i umiejętność, przez wielkoduszność i łagodność, przez objawy Ducha Świętego i miłość nieobłudną..."

(2 Kor 13,13): "Łaska Pana Jezusa Chrystusa, miłość Boga i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi!"

List do Galatów

(Gal 3,2): "...czy Ducha otrzymaliście na skutek wypełniania Prawa za pomocą uczynków, czy też z stąd, że daliście posłuch wierze?"

(Gal 3,5): "Czy Ten, który udziela wam Ducha i działa cuda wśród was, czyni to dlatego, że wypełniacie Prawo za pomocą uczynków, czy też dlatego, że dajecie posłuch wierze?"

(Gal 3,14): "...aby błogosławieństwo Abrahama stało się w Chrystusie Jezusie udziałem pogan i abyśmy przez wiarę otrzymali obiecanego Ducha."

(Gal 4,6): "Na dowód tego, że jesteście synami, Bóg wysłał do serc naszych Ducha Syna swego, który woła: Abba, Ojcze!"

(Gal 5,5): "My zaś z pomocą Ducha, na zasadzie wiary wyczekujemy spodziewanej sprawiedliwości."

(Gal 5,25): "Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy."

(Gal 6,1): "Bracia, a gdy komu przydarzył się jaki upadek, wy, którzy pozostajecie pod działaniem Ducha, w duchu łagodności sprowadźcie takiego na właściwą drogę."

List do Efezjan

(Ef 1,13): "W Nim również uwierzyliście i zostaliście naznaczeni pieczęcią Ducha Świętego, który był obiecany."

(Ef 2,18): "...bo przez Niego jedni i drudzy w jednym Duchu mamy przystęp do Ojca."

(Ef 2,22): "...w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha."

(Ef 3,5): "Nie była ona oznajmiona synom ludzkim w poprzednich pokoleniach, tak jak teraz została objawiona przez Ducha świętym Jego apastołom i prorokom..."

(Ef 3,16): "...aby według bogactwa swej chwały sprawił w was przez Ducha swego wzmocnienie siły wewnętrznego człowieka."

(Ef 4,3): "Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój."

(Ef 4,4): "Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie."

(Ef 4,30): "I nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym zostaliście opieczętowani na dzień odkupienia."

(Ef 5,18): "A nie upijajcie się winem, bo to jest przyczyną rozwiązłości, ale napełniajcie się Duchem."

(Ef 6,17): "Weźcie też hełm zbawienia i miecz Ducha, to jest słowo Boże..."

(Ef 6,18): "...Przy każdej sposobności módlcie się w Duchu!"

List do Filipian

(Flp 1,19): "Wiem bowiem, że to mi wyjdzie na zbawienie dzięki waszej modlitwie i pomocy, udzielanej przez Ducha Jezusa Chrystusa."

(Flp 2,1): "Jeśli więc jest jakieś napomnienie w Chrystusie, jeśli - jakaś moc przekonująca Miłości, jeśli jakiś udział w Duchu..."

(Flp 3,3): "My bowiem jesteśmy prawdziwie ludem obrzezanym - my, którzy sprawujemy kult w Duchu Bożym i chlubimy się w Chrystusie Jezusie, a nie pokładamy ufności w ciele."

List do Kolosan

(Kol 1,8): "...on też nam ukazał waszą miłość w Duchu."

Pierwszy List do Tesaloniczan

(1Tes 1,5): "...bo nasze głoszenie Ewangelii wśród was nie dokonało się przez samo tylko słowo, lecz przez moc Ducha Świętego, z wielką siłą przekonania."

(1Tes 1,6): "A wy, przyjmując słowo pośród wielkiego ucisku, z radością Ducha Świętego, staliście się naśladowcami naszymi i Pana..."

(1Tes 4,8): "A więc kto to odrzuca, nie człowieka odrzuca lecz Boga, który przecież daje wam swego Ducha Świętego."

(1Tes 5,19): "Ducha nie gaście..."

Drugi List do Tesaloniczan

(2Tes 2,13): "Lecz my zawsze winniśmy dziękować Bogu za was, bracia umiłowani przez Pana, że wybrał was Bóg do zbawienia jako pierwociny przez uświęcenie Ducha i wiarę w prawdę."

Pierwszy List do Tymoteusza

(1Tym 3,16): "A bez wątpienia wielka jest tajemnica pobożności. Ten, który objawił się w ciele, usprawiedliwiony został w Duchu."

(1Tym 4,1): "Duch zaś otwarcie mówi, że w czasach ostatnich niektórzy odpadną od wiary, skłaniając się ku duchom zwodniczym i ku naukom demonów."

Drugi List do Tymoteusza

(2Tym 1,14): "Dobrego depozytu strzeż z pomocą Ducha Świętego, który w nas mieszka."

List do Tytusa

(Tt 3,5): "...lecz z miłosierdzia swego zbawił nas przez obmycie odradzające i odnawiające w Duchu Świętym."

List do Hebrajczyków

(Hbr 2,4): "Bóg zaś uwierzytelnił je cudami, znakami przedziwnymi, różnorakimi mocami i udzielaniem Ducha Świętego według swej woli."

(Hbr 3,7): "Dlatego postępujcie, jak mówi Duch Święty: Dziś, jeśli głos Jego usłyszycie..."

(Hbr 6,4): "Niemożliwe jest bowiem tych – którzy raz zostali oświeceni, a nawet zakosztowali daru niebieskiego i stali się uczestnikami Ducha Świętego..."

(Hbr 9,8): "Przez to pokazuje Duch Święty, że jeszcze nie została otwarta droga do Miejsca Świętego, dopóki istnieje pierwszy przybytek."

(Hbr 9,14): "...to o ile bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną ofiarę, oczyści wasze sumienia z martwych uczynków, abyście służyć mogli Bogu żywemu."

(Hbr 10,15): "Daje nam świadectwo Duch Święty..."

(Hbr 10,29): "Pomyślcie, o ile surowszej kary stanie się winien ten, kto by podeptał Syna Bożego i zbezcześcił krew Przymierza, przez którą został uświęcony, i obelżywie zachował się wobec Ducha łaski."

Pierwszy List Św. Piotra Apostoła

(1P 1,2): "...którzy wybrani zostali według tego, co przewidział Bóg Ojciec, aby w Duchu zostali uświęceni, skłonili się do posłuszeństwa i pokropieni zostali krwią Jezusa Chrystusa..."

(1P 1,11): "Badali oni, kiedy i na jaką chwilę wskazywał Duch Chrystusa, który w nich był i przepowiadał cierpienia przeznaczone dla Chrystusa i mające potem nastąpić uwielbienie."

(1P 12): "...raczej wam miały służyć sprawy obwieszczone wam przez tych, którzy wam głosili Ewangelię mocą zesłanego z nieba Ducha Świętego..."

(1P 3,18): "Chrystus bowiem również raz umarł za grzechy, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was do Boga przyprowadzić; zabity wprawdzie na ciele, ale powołany do życia Duchem..."

(1P4,14): "Błogosławieni jesteście, jeżeli złorzeczą wam z powodu imienia Chrystusa, albowiem Duch chwały, Boży Duch na was spoczywa."

Drugi List Św. Piotra Apostoła

(2P 1,21): "Nie z woli bowiem ludzkiej zostało kiedyś przyniesione proroctwo, ale kierowani Duchem Świętym mówili od Boga święci ludzie."

Pierwszy List Św. Jana Apostoła

(1J 3,24): "Kto wypełnia Jego przykazania, trwa w Bogu, a Bóg w nim; a to, że On trwa w nas, poznajemy po Duchu, którego nam dał."

(1J 4,2): "Po tym poznajecie Ducha Bożego: każdy duch, który uznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, jest z Boga."

(1J 4,13): "Poznajemy, że my trwamy w Nim, a On w nas, bo udzielił nam ze swego Ducha."

(1J 5,6): "Jezus Chrystus jest tym, który przyszedł przez wodę i krew, i Ducha, nie tylko w wodzie, lecz w wodzie i we krwi. Duch daje świadectwo, bo Duch jest prawdą."

(1J 5,8): "Duch, woda i krew, a ci trzej w jedno się łączą."

List Św. Judy Apostoła

(Jud 19): "Oni to powodują podziały, a sami są cieleśni i Ducha nie mają."

(Jud 20): "Wy zaś, umiłowani, budując samych siebie, na fundamencie waszej najświętszej wiary, w Duchu Świętym się módlcie i w miłości Bożej strzeżcie samych siebie, oczekując miłosierdzia Pana naszego Jezusa Chrystusa, które wiedzie ku życiu wiecznemu."

Apokalipsa Św. Jana

(Ap 2,7): "Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów. Zwycięzcy dam spożyć owoc z drzewa życia, które jest w raju Boga."

(Ap 2,11): "Kto ma uszy, niech posłyszy, co mówi Duch do Kościołów. Zwycięzcy śmierć druga na pewno nie wyrządzi szkody."

(Ap 2,17): "Kto ma uszy, niech posłyszy, co mówi Duch do Kościołów. Zwycięzcy dam manny ukrytej i dam mu biały kamyk..."

(Ap 2,29): "Kto ma uszy, niech posłyszy, co mówi Duch do Kościołów."

(Ap 3,6): "Kto ma uszy, niech posłyszy, co mówi Duch do Kościołów."

(Ap 3,13): "Kto ma uszy, niech posłyszy, co mówi Duch do Kościołów."

(Ap 3,22): "Kto ma uszy, niech posłyszy, co mówi Duch do Kościołów."

(Ap 14,13): "...Zaiste, mówi Duch, niech odpoczną od swoich mozołów bo idą wraz z nimi ich czyny."

(Ap 22,17): "A Duch i Oblubienica mówią: Przyjdź!. A kto słyszy, niech powie: Przyjdź!. I kto odczuwa pragnienie, niech przyjdzie, kto chce, niech wody życia darmo zaczerpnie."